onderverhuren - /'ɔndərvərhyrən/ /'ɔndərvərhyrə/
hoofdwerkwoord (transitief)
infinitief
| onderverhuren | [on·der·ver·hu·ren] | ||
onderverhuren [on·der·ver·hu·ren] |
tegenwoordige tijd
| ik | onderverhuur | [on·der·ver·huur] | |
| onderverhuur | jij? | [on·der·ver·huur] | |
| jij | onderverhuurt | [on·der·ver·huurt] | |
| u | onderverhuurt | [on·der·ver·huurt] | |
| hij/zij/het | onderverhuurt | [on·der·ver·huurt] | |
| wij | onderverhuren | [on·der·ver·hu·ren] | |
| jullie | onderverhuren | [on·der·ver·hu·ren] | |
| zij | onderverhuren | [on·der·ver·hu·ren] | |
ik onderverhuur [on·der·ver·huur] | |||
onderverhuur jij? [on·der·ver·huur] | |||
jij onderverhuurt [on·der·ver·huurt] | |||
u onderverhuurt [on·der·ver·huurt] | |||
hij/zij/het onderverhuurt [on·der·ver·huurt] | |||
wij onderverhuren [on·der·ver·hu·ren] | |||
jullie onderverhuren [on·der·ver·hu·ren] | |||
zij onderverhuren [on·der·ver·hu·ren] |
verleden tijd
| ik | onderverhuurde | [on·der·ver·huur·de] | |
| jij | onderverhuurde | [on·der·ver·huur·de] | |
| hij/zij/het | onderverhuurde | [on·der·ver·huur·de] | |
| wij | onderverhuurden | [on·der·ver·huur·den] | |
| jullie | onderverhuurden | [on·der·ver·huur·den] | |
| zij | onderverhuurden | [on·der·ver·huur·den] | |
ik onderverhuurde [on·der·ver·huur·de] | |||
jij onderverhuurde [on·der·ver·huur·de] | |||
hij/zij/het onderverhuurde [on·der·ver·huur·de] | |||
wij onderverhuurden [on·der·ver·huur·den] | |||
jullie onderverhuurden [on·der·ver·huur·den] | |||
zij onderverhuurden [on·der·ver·huur·den] |
tegenwoordig deelwoord
| onderverhurend | [on·der·ver·hu·rend] | ||
| onderverhurende | [on·der·ver·hu·ren·de] | ||
onderverhurend [on·der·ver·hu·rend] | |||
onderverhurende [on·der·ver·hu·ren·de] |
voltooid deelwoord
| heeft | onderverhuurd | [on·der·ver·huurd] | |
heeft onderverhuurd [on·der·ver·huurd] |
gebiedende wijs
| onderverhuur | ! | [on·der·ver·huur] | |
| onderverhuurt | u ! | [on·der·ver·huurt] | |
onderverhuur ! [on·der·ver·huur] | |||
onderverhuurt u ! [on·der·ver·huurt] |
aanvoegende wijs
| onderverhure | [on·der·ver·hu·re] | ||
onderverhure [on·der·ver·hu·re] |
infinitief
| onderverhuren | [on·der·ver·hu·ren] | ||
onderverhuren [on·der·ver·hu·ren] |
gebiedende wijs
| onderverhuur | ! | [on·der·ver·huur] | |
| onderverhuurt | u ! | [on·der·ver·huurt] | |
onderverhuur ! [on·der·ver·huur] | |||
onderverhuurt u ! [on·der·ver·huurt] |
