ontduiken - /ɔn'dœykən/ /ɔn'dœykə/
hoofdwerkwoord (transitief)
infinitief
| ontduiken | [ont·dui·ken] | ||
ontduiken [ont·dui·ken] |
tegenwoordige tijd
| ik | ontduik | [ont·duik] | |
| ontduik | jij? | [ont·duik] | |
| jij | ontduikt | [ont·duikt] | |
| u | ontduikt | [ont·duikt] | |
| hij/zij/het | ontduikt | [ont·duikt] | |
| wij | ontduiken | [ont·dui·ken] | |
| jullie | ontduiken | [ont·dui·ken] | |
| zij | ontduiken | [ont·dui·ken] | |
ik ontduik [ont·duik] | |||
ontduik jij? [ont·duik] | |||
jij ontduikt [ont·duikt] | |||
u ontduikt [ont·duikt] | |||
hij/zij/het ontduikt [ont·duikt] | |||
wij ontduiken [ont·dui·ken] | |||
jullie ontduiken [ont·dui·ken] | |||
zij ontduiken [ont·dui·ken] |
verleden tijd
| ik | ontdook | [ont·dook] | |
| jij | ontdook | [ont·dook] | |
| hij/zij/het | ontdook | [ont·dook] | |
| wij | ontdoken | [ont·do·ken] | |
| jullie | ontdoken | [ont·do·ken] | |
| zij | ontdoken | [ont·do·ken] | |
ik ontdook [ont·dook] | |||
jij ontdook [ont·dook] | |||
hij/zij/het ontdook [ont·dook] | |||
wij ontdoken [ont·do·ken] | |||
jullie ontdoken [ont·do·ken] | |||
zij ontdoken [ont·do·ken] |
tegenwoordig deelwoord
| ontduikend | [ont·dui·kend] | ||
| ontduikende | [ont·dui·ken·de] | ||
ontduikend [ont·dui·kend] | |||
ontduikende [ont·dui·ken·de] |
voltooid deelwoord
| heeft | ontdoken | [ont·do·ken] | |
heeft ontdoken [ont·do·ken] |
gebiedende wijs
| ontduik | ! | [ont·duik] | |
| ontduikt | u ! | [ont·duikt] | |
ontduik ! [ont·duik] | |||
ontduikt u ! [ont·duikt] |
aanvoegende wijs
| ontduike | [ont·dui·ke] | ||
ontduike [ont·dui·ke] |
infinitief
| ontduiken | [ont·dui·ken] | ||
ontduiken [ont·dui·ken] |
gebiedende wijs
| ontduik | ! | [ont·duik] | |
| ontduikt | u ! | [ont·duikt] | |
ontduik ! [ont·duik] | |||
ontduikt u ! [ont·duikt] |
